BİR MACAR ŞEHRİNİN ANLATTIKLARI Nemli, sıcak ve tuhaf bir mevsimde Balaton Macar Dağlarına bir sırdaş şehir.. Devasa ve serin söğüt dalları Sessiz gölgelikler, dehlizler gibi.. Rengârenk çiçekler uçuşsa bile Gönülde bir gurbet, bir günâh hissi.. Kurumuş, yıllarca; çatlamış artık Sarı bir tabloda Macar kızları Bir lahza cenneti hatırlatsa da Yaşlı kadınların hüznüne sinmiş Bir ürkek, bir titrek.. bir masal, ölüm! Ne kalbin lisanı, ne sevda dili Bir lahza gönlünde gördüğüm hali Anlatamaz, bil ey...ürkek sarı kız! Cennet ne, ölüm ne..ahret neresi? Nerde sonsuzluğun serin busesi? Benim çektiğim ne..şair gönlümden? Her kızıl çiçeğe cennet zannıyla Koşuyor..ateşle yanıyor dilim! Sonra, günâh hissi..bir zalim hançer! Ve yürek..zavallı..gör, dilim dilim! Nemli, sıcak ve tuhaf bir mevsimde Balaton Macar Dağlarına bir sırdaş şehir..                    AHMET TEVFİK OZAN   ŞİİRİN DİLİ Seni bir isimle çağırdığıma üzülme Bir isim derim, binlerce şey söylerim Her sözcüğün karnında onca ur Ve her sözcüğün sırtında kambur Hayallerimiz bir kurşunla vurulur Aldırma, ben senin için İsimlerin en güzelini seçerim Geçmiş derim Artar kederim Her karanlıkta kaybolur bir iz Onca dağ, onca nebî, onca kitâp söyleriz Yanık bir türküdür dilimiz Açılırken ellerimiz Allah’a Buruktur içimiz Mehdî’de gözlerimiz Hayat günübirlik Gelecek bir kara delik Dörtyol ağzında yaya Hayallerimizin etekleri dolanırken çalıya Nasıl sevildiğimi sormuyorum Demiyorum; hani ya Halimi sorma sen Sana hazırlanıyorum, desen desen Aklımı kutulara koyduğuma Düşüncelerimi ütülediğime bakma Seyrederken buğulu gözlerini Bırakıyorum dizginleri Bütün yaptığım sana güzel bir isim bulmak Biliyorsun gün küskün Ay karanlık Sokaklar çok kalabalık Sana bir isim, bir isim sana Kuş kanadı kadar özgür Kelebek tozu kadar hafif Bir polen gibi hayat yüklü Gül alımlı, çiçek dilli Bulunmaz bir sevgili Başka türlü yapamam Adın şiir kalsın e mi        Hayrettin YAZICI   MUTLAK SEVECEKSİN Sevda gibi bir gizli emel ruhuna sinmiş; Bir haz ki hayalden bile üstün ve derinmiş. Gökten gelerek gönlüne rüzgâr gibi inmiş, Bir sır ki bu, ölsen bile açamazsın... Anlatması imkânsız olan öyle bir an ki, Hülyadaki ses varlığının gayesi sanki... Bak emrediyor: daldığın alemden uyan ki, Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın... Kalbin benim olsun diyorum, çünkü mukadder... Cismin sana yetmez mi? Çabuk kalbini sök, ver! Yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer! Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın... Ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin... Yazmış kaderin: aşkıma ömrünce esirsin! Aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin. Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...                                                      NİHAL ATSIZ         ÇIKTIĞIN GECELER Ba'zan sarı bir çehre-i ru'yâ gibi hissiz. Tenhâ bir ufuktan görünürsün bize sessiz... Çehrenden akan hüzn-i ziyâ, hüzn-i müebbed. Her rûha döker giryeli bir hasret ü gurbet, Bir hasret ü gurbet ki bütün geçmişe âid: Günlerle ölen hâtıralar... her şeyi râkid. Her bir şeyi pür hande yapan mâzî-yi mes’ûd... Bir lâhza sevilmiş, unutulmuş, keder-âlûd, Ru’yâlı kadın gözleri...âsûde semâlar: Sislerde solan gizli ziyâlar gibi muğber, Akşam dökülen reng-i tahayyül gibi meşkûk, Sîmâ-yı sükûtunda yüzer mübhem ü metruk... Göklerde ilerler yine âheste cebînin, Eşkali dağılmış uyur altında zeminin Bir gölge rükûduyle hayât-i ezelisi. Nurundan akar yerlere bir sâye-i hissî... Her şey dağılır ince dumanlar gibi bi-renk, Yalnız bir ağaçtan duyulan bir küçük âhenk, Leylin bu sükûtunda hafî ye'sini saklar: Bir bülbül-i âvâre melâl-i şebe ağlar... Sihrin o kadar nafiz olur fikr ü hayâle, Her şey değişir titreyerek hüsn-i muhale. Bir mestî-yi hülyâ vü ziyâ gözleri sisler. Artık bütün eşya bize ru’yâlara benzer: Gök sihr-i serabınla olur çöl gibi mûhiş, Nûrunla eder -şûbhe-i  eb'âda boğulmuş Bir belde-i ru’yâ vû sükût ufka tecellî, Ezhârı ziyâ, arzı bulut, bâdı tesellî. Dâmânına bir nehr-i hayâlî uzatır leb, Üstünde uyur gölgeli bir gaşy-ı mükevkeb; Pûşîde, soluk, ince, ziyâ-kalb kadınlar, Nehrin uzanan sâhil-i rü'yasını dinler. Pûşîde kadınlar, bu kamer gözlü kadınlar, Hep hâtıralardır ki geçen günlere inler. Hep hâtıralardır ki ziyan ufku sararken, Sessizce gelir hepsi gezer rûhumu birden...                                                 AHMET HAŞİM   DENİZ Sayıkladığım deniz gurbet gecelerinde, Sevinci gür, hiddeti içimde hiç susmayan.. Bu akşam yine geldin, gülümsedin derinde, Bin elmas parıltısı ve mahrem mırıltıdan. Çok güzel bir uykudan uyanmış gibi mahmur Ve hâla eşiğinde yarım kalmış rüyanın; Düşündüm hatırladın, bakışların hülya, nur, Harap kovuklarında yalı rıhtımlarının. Serptin, dağıttın bütün gül ve zambaklarını Topladığın altın göz yaşlarıyla geceden, Kurdun, yalnızlığının kat kat saraylarını Karanlık sularında çırpınan her gölgeden.                           Ahmet Hamdi TANPINAR   BİR YAŞLI ASKERİN GENÇ HÜLYALARI Bir yanda Aziziye Tabyası, bir yanda Mecidiye Ortasında bir uslanmaz adam: ben! Ve Erzurum ve hüzün... ve sen, sahi ne diye? Ne diye yıllar sonra, unutmuş gidiyorken? ... Karda, kışta, soğukta sükût bir beyaz örtü Baksam üşür, ürperir; Tabyalar batmış derdim Mavi, sarı, kırmızı... şimdi renk renk çiçekler Yeşil, beyazı boğmuş...belli ki bitmiş derdim. Ama hiç öyle değil, bir eski gönül düşü Damarlarımda akan, kulaklarda çınlayan... Tuhaf... Sarı Kız şimdi, bir sarı hayal olmuş Senin saçların beyaz... nerde; nerde anlayan? Sarı Kız! ... biliyorum, unutulmuş bir rüya Belki senden yakındır, şu gönül aynasına.. Aklım bin kerre mahcup ve mahzun, doğrusu bu Ama kim kandım demiş, sevdanın rüyasına? Bir yanda Aziziye Tabyası, bir yanda Mecidiye.. Ortasında bir uslanmaz adam: ben! .. Ve Erzurum ve hüzün... ve sen, sahi ne diye? Ne diye yıllar sonra, unutmuş gidiyorken? ...                                  AHMET TEVFİK OZAN