KARA TALİH Taş erir, toprak erir, taş yürekler erir de Erimez şu bahtımın, kara yazılı taşı! .. Aşk verir, neş’e verir, her şeyini verir de Bahşetmez sevgisini; şu gönül arkadaşı! ...                                 AHMET TEVFİK OZAN   GÖĞSÜM ÇOK AĞRIYOR ASYA Böyle ağlama kucağımda Asya Döl tutmuyor uzun yeleli kısrakların Gözyaşıyla sökülüyor nasırların Hükmü kalmadı dağların Heybetini kaybetti gururun Kök salmış derinlerine Büyümekte urun Sanmam Suçu yok gâvurun! Dağlar da senindi Ovalar da senin Asırlardır ellemedin, elletmedin Dönüp kendi etini yedin Gelip geçen emdi Niçin ha niçin Namustan saymadın göğüslerini Yüzüne çarpılan dualarda Kaybettin ellerini Çırılçıplak kaldın işte Herkes biliyor yerini Böyle ağlama kucağımda Asya Başkaları tararken siyah saçlarını Gözün hep dışardayken üstelik Cebimde yokken metelik Dayama göğsüme alnını Ciğerim delik deşik Ben sana yapamam annelik Şimdi anladım ki yar da olamam Ben sana dayanamam Işık da önce sana doğar Önce sana doğar karanlıkta Bu nasıl şey Hep kaldım aralıkta Şimdi herkes bi-taraf Asya`nın yüreğine kurulmuş araf Gerçekten daha beter rüya Göğsüm çok ağrıyor Asya                HAYRETTİN YAZICI KÂBUS Kurumuş ağaçlarla dolu bir ormandayım Uzun geceler çökmüş, korkunç boşluklarına… Uzadıkça büyüyen, derin bir uykudayım Yapraklar boyun eğmiş, ölüm rüzgârlarına Ya ağaçlar değişti ya ben çıldırıyorum Bu esrarlı sükuta mana veremiyorum Titrek yapraklar susmuş, dereler akmaz olmuş Kuru dudaklarıma bir pınar arıyorum Ruhuma korku salar, manasız haykırışlar Büyüyen gözlerime bir ışık arıyorum… Her yerde değişmeyen ölü, solgun bakışlar Ölümü nimet bilip ona yalvarıyorum..                              AHMET TEVFİK OZAN AYNA Derin sularında bu ayna her an, Senden bir parıltı aksettirecek, Kâh çıplak bir omuz sessiz düşecek, Eriyen bir kuğu beyazlığından. Bazen bir tebessüm, tutuşmuş mercan, Rüyasıyla sanki bir kızıl çiçek Ve saçlar ümitsiz öyle yüzecek Olgun akşamların ağırlığından. Hep bu aynadasın artık kış ve yaz Mavi sularıyla arkanda Boğaz Köpüren aydınlıkta her tepeden. Hep burada, ömrün her merhalesinde Hapsolmuş bir şafak gibi derinde Zamana gülecek hüznün ve neş'en..              AHMET HAMDİ TANPINAR   ERENKÖY'DE BAHAR Cânan aramızda bir adındı, Şîrin gibi hüsn ü âna unvan, Bir sahile hem şerefti hem şan, Çok kerre hayâlimizde cânan Bir şi'ri hatırlatan kadındı. Doğmuştu içimde tâ derinden Yıldızları mâvi bir semânın; Hazzıyla harâb idim edânın, Hâlâ mütehayyilim sadânın Gönlümde kalan akislerinden. Mevsim iyi, kâinât iyiydi; Yıldızlar o yanda, biz bu yanda, Hulyâ gibi hoş geçen zamanda Sandım ki güzelliğin cihanda Bir saltanatın güzelliğiydi. İstanbul'un öyledir bahârı; Bir aşk oluverdi âşinâlık... Aylarca hayâl içinde kaldık; Zannımca Erenköy'ünde artık Görmez felek öyle bir bahârı.         YAHYA KEMAL BEYATLI   TUTSAK Vurmuşum başımı granit taşa, Öldürüyor sitem beni, nâz beni. Akla gelmeyenler, geldi bak başa Tespih gibi ipliklere diz beni. Yüreğimde uyutmayan ağrım var, Vur güzelim sana açık bağrım var, Sonsuza dek susmayacak çağrım var: Bağlandım, kolaysa, haydi çöz beni. Bir kor gibi sessiz yanar yüreğim, Hasretinle kanar, kanar yüreğim, Hep seni yâd eder, anar yüreğim Tutsak etti bir çift güzel göz beni.                     İSMAİL ADİL ŞAHİN