İBRAHİM COŞKUN
Rastladığı herkese, büyük küçük demeden selam verip hal hatır sorardı. Selam verirken de sağ elini kavis çizerek havaya kaldırırdı. Hiç kimsenin kalbini kırmadığı gibi, hiç kimse de onun kalbini kırmadı. Sohbet esnasında, hoş olmayan şeyler konuşulmaya başlandığı anda, iki eliyle susun gibilerden hareket yapıp hemen bir hatırasını anlatırdı. Ayrılırken de muhakkak helallik isterdi. Mükemmel bir insandı, kanaat-ı acizanemce..
